ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺑﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ،
ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻋﯿﻨﮑﻬﺎﯼ ﺩﻭﺩﯼ ﻭ ﺗﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ.
ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﯿﻤﯿﺮﻧﺪ،
ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﻓﻦ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ .
ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺭﺍﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ،
ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺪ
ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺁﻧﺪﺭﻩ ﻣﺘﯿﻮﺱ...@
شادی همیشه پشت در یک قلب سپاسگزار و یک ذهن آرام منتظر ورود به زندگی است.
با سپاسگزاری از داشته هایمان و آرامش می توانیم آن را تا ابد به زندگیمان دعوت کنیم.
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭﺧﺘﻦ ﺷﺎﺩﯾﻬﺎﺳﺖ
ﻭ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﮔﻠﺪﺍﺭ ﺍﻣﯿﺪ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻫﻨﺮ ﻫﻢ ﻧﻔﺴﯽ ﺑﺎ ﻏﻢ ﻫﺎﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻫﻨﺮ ﻫﻢ ﺳﻔﺮﯼ ﺑﺎ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻫﻨﺮ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻫﻨﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺮﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺍﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﺁﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺭﯾﮑﯽ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻫﻨﺮ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭﺧﺘﻦ ﺷﺎﺩﯾﻬﺎﺳﺖ
ﻭ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﮔﻠﺪﺍﺭ ﺍﻣﯿﺪ
ﺁﺭﯼ ﺫﻫﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺍﺳﺖ ، ﮔـــﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺷﺖ ...@
ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﻮﺳﺖ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﻦ ...
ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﺸﻒ ﻛﻦ ...
ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮ ...
ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻦ ...
ﻭ ﺟﺰﺋﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻮ ... @
زندگی درست مثل نقاشی کردن است
خطوط رابا امید بکش اشتباهات رابامداراپاک کن
قلم مو رادرصبر زیادغوطه ور کن وباعشق رنگ بزن ...@
یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم
وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم...
پرپرواز شکستن هنر انسان نیست
گر شکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم...
یادمان باشد سر سجاده ی عشق جز برای دل محبوب دعایی نکنیم...
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق ز هر بی سروپایی نکنیم....
قوی باش ،ولی خشن نباش
مهربان باش ،ولی ضعیف نباش
جسورباش ،ولی درشتی نکن
فروتن باش ولی خجالتی نباش
اعتمادبه نفس داشته باش
،ولی مغرور نباش...@
زن زندگیست ومرد امنیت...
وچه خوب می شود وقتی مردی
تمام مردانگی اش راخرج امنیت زندگیش کند
وچه زیبا می شود وقتی زنی
تمام زندگیش راخرج غرور امنیتش کند...@
چه باورش داشته باشی چه نداشته باشی
پاک باش زلال باش انسان باش
همه چیز درست می شود
درست همانطور که لایق قلب پاک توست
پس به هیچ پلیدی تن نده...@
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ،
ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ
ﺯﯾﺮﺍ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻝ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ،ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ...@
رنگهای پاىیز...
زیرچترباران...
چه هنرمند بزرگی ست خدا...
وچه بومی ست زمین ...@
اگر خودتان رادوست نداشته باشید
هیچ وقت نمی توانید واقعا کسی رادوست داشته باشید
عشق شمابه دیگران هم خودخواهانه خواهد شد
همه ان برای پرکردن ان بخش گمشده از خودتان است
به همین دلیل نمی توان به عشق انهایی که
خودشان را دوست ندارند اعتماد کرد...@
ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ؛
ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺟﻮﯾﯽ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺍﺳﺖ؛
ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ؛
ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺨﺸﺶ ...@
می خوام داد بزنم اما نمیدونم چطوری کجا وبرای چی
میخوام گریه کنم اما برای چی به خاطرچی پیش کی
میخوام حرفای تو دلمو بگم اما برای کی کجا وچطوری
کاشکی یه نفر حرفای منو میفهمید کاشکی یه نفر صدام میشنید ومنو درک میکرد
صدایی کسی میاد که میگه من همیشه کنارتم من یار توام صداتو میشنوم
واون دوست همیشگی ما خدا بود
کسی که من فرامشش کرده بودم کسی که همیشه به یاد من بوده من
از یاد برده بودمش شاید دلیل تنها بودن ما ادما همینه که اون بالایی را فراموش کردیم ...@
خدایا ..مهربان من
چه لحظه هایی که در زندگی تورا گم کردم اما تو همیشه کنارم بودی
چه دقیقه ها که حضورت را فراموش کردم اما تو فراموشم نکردی...
چه ساعت هایی که غرق در شادی و غرور،
تو را که پشت همه موفقیت هایم پنهان شده بودی
از یاد بردم اما تو همیشه به یادم بودی ...
پس امروز هم که روز دوشنبه است خداوندا با نام تو روزم را آغاز میکنم
درین روزبمن برکت بخش وکمکم کن تا زیباترین روز را داشته باشم .
روزی که با یاد تو باشد سراسر شادی است
سراسر عشق است ومهریانی..
امروز دو نعمت سلامتی وشادی را از من دریغ مکن .
خوب من آنچنان شاد باشم که لبخند از روی لبم دور نشود وآنچنان موفق که تا پایان روز راضی باشم...@
توکل یعنی اجازه دادن به خداوند
که خودش تصمیم بگیرد!
تو فقط بخواه و آرزو کن
اما پیشاپیش شاد باش!
و ایمان داشته باش که رویاهایت
هم چون بارانی در حال فرو ریختنند!
پیشاپیش شاد باش و شکر گذار
چرا که خداوند نه به قدر رویاها
بلکه به اندازه ایمان و اطمینان توست که می بخشد!...@
من خدایی دارم
که دراین نزدیکی ست
نه دران بالاها مهربان ،خوب،قشنگ
چهره اش نورانیست
گاهگاهی سخنی می گوید
بادل کوجک من
ساده تر ازسخن ساده من
او مرامی فهمد
اومرا می خواند
او مرامی خواهد
اوهمه دردمرامی داند
یاداو ذکر من است
درغم ودرشادی
چون به غم می نگرم
ان زمان رقص کنان می خندم
که خدایارمن است
که خدادرهمه جا یاد من است
او خداییست که همواره مرامی خواهد
او مرا می خواند
او همه دردمرا می داند...@
ﻭﻗﺘﯽ ﯾﻪ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎﻣﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺭﻭ ﻗﺸﻨﮓ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ
ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻤﻮﻥ ﺗﻤﯿﺰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﻋﯿﺐ ﻭ ﺍﯾﺮﺍﺩﯼ ﺑﺎﺷﻪ
ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﻮﻥ ﻋﺰﯾﺰﻣﻮﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ
ﺍﮔﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﺳﺮ ﺟﺎﺵ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺷﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺸﻪ
ﺣﺎﻻ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﯾﻢ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻗﻠﺒﻤﻮﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﯿﻢ,
ﻣﻬﻤﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺰﯾﺰﯼ / ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻠﺒﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﺍﻭﻧﻘﺪﺭ ﻣﻬﯿﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﻻﯾﻖ ﺣﻀﻮﺭﺵ ﺑﺎﺷﻪ
ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻠﺒﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﯿﻨﻪ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﻭ ﺣﺴﺪ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎﺕ ﻣﻨﻔﯽ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻠﺒﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﯿﻢ
ﺁﺭﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻠﺒﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﺁﺏ ﻭ ﺟﺎﺭﻭ ﮐﻨﯿﻢ / ﻫﯿﭻ ﮐﺜﯿﻔﯽ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﻮﯼ ﺍﻭﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻮﻥ
ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺰﯾﺰﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺑﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﻣﯿﺎﺭﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻭﺭﻭﺩﺵ ﺑﮑﻨﯿﻢ
ﺗﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻼﺵ ﮐﻨﯿﻢ ﭼﻮﻥ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﻭ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻥ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺭﻭﺩ ﺧﺪﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﺸﻪ
ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺰﺍﺭﯾﻢ . ﺍﻭﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﺎ ﺑﯿﺎﺩ ﻭ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪﮔﺎﺭ ﺑﺎﺷﻪ...@